علت لق شدن ایمپلنت دندان و راهکارهایی برای درمان آن

اگرچه میزان موفقیت ایمپلنت‌های دندانی – بیش از 95 درصد- این واقعیت را تغییر نمی‌دهد که درصد کمی از آنها با شکست مواجه می‌شوند. شاید شایع‌ترین مشکلی که بیماران دندانپزشکی با آن روبرو می‌شوند، شل شدن ایمپلنت باشد.

با این حساب، اگر ایمپلنت شل شود باید چه کار کرد؟ یک نوبت بگیرید تا بلافاصله توسط دندانپزشک یا جراح دهان و دندان مورد بررسی قرار گیرید. در بسیاری از موارد افرادی که ایمپلنت دارند و احساس شلی در ایمپلنت خود دارند، هنگام بررسی توسط دندانپزشک متوجه می‌شوند که شلی از اباتمنت یا تاج است، نه از خود ایمپلنت. با این حال، از آنجا که این مسائل می‌توانند به سرعت منجر به آسیب یا شکست ایمپلنت شوند، اصلاح آنها در اسرع وقت مهم است. اگر فرد متوجه بروز مشکل در ایمپلنت خود شود، باید به سرعت به دنبال درمان آن باشد، شاید از این طریق بتوان مشکل را رفع کرد. با این حال، اکثر ایمپلنت‌هایی که سست شده‌اند برای جلوگیری از آسیب به استخوان فک باید برداشته شوند. وقتی این اتفاق می‌افتد، ایمپلنت جدید معمولاً می‌تواند پس از دوره بهبودی قرار گیرد، اگرچه ممکن است برای اطمینان از ثبات پیوند استخوان لازم باشد.

چه چیزی باعث شل شدن ایمپلنت می‌شود؟

چند دلیل وجود دارد که ممکن است ایمپلنت‌های دندانی شما دچار مشکل شوند. برخی از علل می‌توانند بلافاصله پس از کاشت ایمپلنت یا در دوره بهبودی ایجاد شوند. ممکن است به دلیل ضربه جراحی، گرم شدن بیش از حد در طول عمل و بهبود پیچیده زخم باشد. علل دیگر ممکن است ماهها یا سالها بعد آشکار شود و می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

اباتمنت شل

این قطعه فلزی کوچکی است که تاج را به پیچ ایمپلنت متصل می‌کند. ممکن است به دلیل طراحی ضعیف یا ضربه از روی ایمپلنت بیرون آید. این مشکل نیاز به یک رفع ساده دارد، مانند برداشتن و تعویض اباتمنت، که نباید روی ایمپلنت یا تاج واقعی تأثیر بگذارد.

تاج شل

ایمپلنت‌ها مانند دندان‌های طبیعی از دو قسمت اصلی تاج و ریشه تشکیل شده‌اند. در حقیقت، اکثر ایمپلنت‌های شل در واقع تاج‌های شل هستند. تاج با سیمان دندانی نگه داشته می‌شود، اما گاهی اوقات ممکن است چسبندگی از بین برود. درمان ساده سیمان بیشتر است.

در صورت افتادن تاج، می‌توان آن را تعویض کرد. تاج‌هایی که در اثر دندان قروچه یا سایر آسیب‌ها دچار ترک خوردگی و شکستگی می‌شوند نیز باید تعویض شوند.

ادغام نشدن ایمپلنت

گاهی اوقات ، ادغام استخوانی، روند بهبودی که در آن استخوان اطراف روی ایمپلنت رشد می‌کند و پیوند دائمی ایجاد می‌کند، ممکن است رخ ندهد. یکی از دلایل شکست می‌تواند یک سیستم درمانی ضعیف باشد.

بیماری لثه و از دست دادن استخوان

بیماری لثه یا پری ایمپلنتیت می‌تواند همانطور که به دندان طبیعی حمله می‌کند به ایمپلنت حمله کند. گاهی اوقات عفونت می‌تواند در حین عمل جراحی اتفاق بیفتد، یا بیشتر اوقات ممکن است ماه‌ها یا سال‌ها پس از ایمپلنت ایجاد شود. به طور معمول، این اتفاق ناشی از بهداشت ضعیف دهان است. در صورت جدی بودن، این عفونت قابل پیشگیری می‌تواند استخوانی را که ایمپلنت را در محل خود نگه داشته است، از بین ببرد. بنابراین، برای افزایش تراکم استخوان فک ممکن است به پیوند استخوان نیاز داشته باشید.

علائم ایمپلنت دندان شل شده

به منظور دریافتن اینکه آیا ایمپلنت شل شده یا نه، به دنبال علائم زیر باشید:

• درد و تورم: درد در لثه یا التهاب در اطراف ایمپلنت ممکن است باعث نگرانی شود.
• قرمزی یا خونریزی: آیا هنگام مسواک زدن یا نخ دندان، لثه‌های اطراف ایمپلنت خونریزی می‌کنند؟ این می‌تواند یکی از علائم شل شدن ایمپلنت‌ها باشد.
• تحلیل استخوان قابل مشاهده است: ممکن است با بازرسی دهان خود بتوانید تحلیل استخوان را تشخیص دهید. ناحیه اطراف ایمپلنت خود را بررسی کنید تا بببنید که آیا استخوان فک شما سالم است یا خیر.
• حرکت ایمپلنت: زمانی که ایمپلنت را با انگشت یا زبان لمس می‌کنید، حرکت می‌کند.
• تغییر رنگ: تغییر رنگ ایمپلنت می‌تواند نشانه اولیه شل شدن آن باشد. شما می‌توانید تغییر رنگ را به صورت بصری تشخیص دهید.

اگر هر یک از مشکلات فوق را با ایمپلنت دندان خود تجربه کردید، بلافاصله باید به متخصص ایمپلنت مراجعه کنید. آنها قادر خواهند بود مشکل شما را به درستی تشخیص داده و راه حل مناسب را برای شما فراهم کنند تا بتوانید لبخندی را که روی آن سرمایه گذاری کرده‌اید را دوباره به دست بیاورید.

تشخیص

بر اساس تحرک بالینی و رادیو لوسنسی رادیوگرافیک پری ایمپلنت، می‌توان شکست ایمپلنت را تشخیص داد.

• ارزیابی رادیوگرافیک به تنهایی ممکن است گمراه کننده باشد؛ تحلیل رادیولوژیکال استخوان ممکن است همیشه با تحرک ایمپلنت دندانی همراه نباشد. بنابراین، تحقیقات بالینی برای تشخیص بسیار مهم است.
• ارزیابی بالینی دقیق باید یک ایمپلنت متحرک را نشان دهد. تشخیص ممکن است با وجود دندان مصنوعی جزئی چند قسمتی (FPD) دشوارتر باشد و ممکن است نیاز به برداشتن پروتز رویی برای شناسایی ایمپلنت متحرک داشته باشد.

ایمپلنت و پروتز را با دقت بررسی کنید تا بین پروتز شل و بدن ایمپلنت متوجه تفاوت شوید.

چگونه از شل شدن ایمپلنت دندان جلوگیری کنیم؟

برای جلوگیری از شل شدن ایمپلنت‌های دندانی چه کاری می‌توان انجام داد؟ در برخی موارد، راهی برای انجام این کار وجود ندارد. به عنوان مثال ، شما ممکن است نتوانید از تحلیل استخوان یا شکست ایمپلنت جلوگیری کنید. با این حال، می‌توانید برخی اقدامات را برای کاهش خطر شل شدن ایمپلنت انجام دهید، مانند:

• درمان سریع بیماری لثه
• مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم برای حفظ ایمپلنت‌های دندانی در شرایط مناسب
• دنبال کردن دستورالعمل متخصصان ایمپلنت دندان در مورد مراقبت از ایمپلنت‌های دندان

به خاطر داشته باشید که ممکن است پس از سالها کاشت ایمپلنت‌های دندانی شل شده باشد، که می‌تواند در صورت بروز مشکل در بافت لثه یا بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت رخ دهد. اگر دندان قروچه می‌کنید، یا به طور منظم از مسواک و نخ دندان استفاده نمی‌کنید، چندین سال بعد از ایمپلنت، دچار سلی ایمپلنت خواهید شد.

اگر ایمپلنت شل شده باشد، چه کنیم؟ با وجود اقداماتی که برای جلوگیری از شل شدن ایمپلنت‌ها انجام می‌دهید، ممکن است این مشکل را تجربه کنید. در این صورت، باید در اسرع وقت به دندانپزشک خود مراجعه کنید. اگر ایمپلنت دندانی دارید که افتاده است، باید موارد زیر را انجام دهید:

• تاج، پیچ یا قسمت دیگری که بیرون آمده است را در یک ظرف تمیز و ایمن قرار دهید.
• به دندانپزشک مراجعه کنید یا بپرسید که آیا می‌توانید برای مراقبت‌های اورژانس مراجعه کنید.
• دهان خود را با استفاده از دهانشویه بدون الکل شستشو دهید.
• با آن طرف دهان غذا نجوید.