انواع مختلف ایمپلنت دندان کدامند؟

ایمپلنت‌های دندانی روشی برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته یا آسیب دیده هستند. بسیاری از متخصصان دندانپزشکی ایمپلنت‌های دندانی را به عنوان جایگزینی برای روش‌هایی که قبلاً در دندانپزشکی رایج بودند ارائه می‌دهند. به لطف میزان موفقیت فوق العاده ایمپلنت‌های دندانی، برداشتن دندان آسیب دیده و جایگزینی آن با ایمپلنت در بسیاری از شرایط یک گزینه درمانی مناسب است.

ایمپلنت‌های دندانی چیست؟

ایمپلنت دندانی ساختاری است که جایگزین دندان از دست رفته می‌شود. جراح با دستگاه‌های پیچ مانند، ایمپلنت را در استخوان فک قرار می‌دهد و به عنوان یک تکیه‌گاه برای دندان مصنوعی عمل می‌کند که تاج نامیده می‌شود.

وسیله‌ای به نام اباتمنت دندان مصنوعی را به ایمپلنت دندان متصل می‌کند.

تاج به گونه‌ای ساخته می‌شود که متناسب با دهان فرد باشد و با رنگ دندان‌های او مطابقت داشته باشد. تاج‌ها ظاهر، احساس و عملکردی شبیه به دندان‌های طبیعی دارند.

مزایای ایمپلنت دندان

ایمپلنت‌ها نسبت به دندان‌های مصنوعی که متحرک هستند، مزایای متعددی دارند که عبارتند از موارد زیر:

• طبیعی‌تر و راحت‌تر هستند.
• درصد موفقیت بالاتری دارند.
• بهبود عملکرد جویدن
• باعث کاهش خطر ایجاد حفره در دندان‌های مجاور می‌شود
• باعث حفظ بهتر استخوان در محل دندان از دست رفته می‌شود
• باعث کاهش حساسیت در دندان‌های مجاور می‌شود
• لازم نیست هر شب بیرون آورده و تمیز شوند.

3 قسمت ایمپلنت‌های دندانی و کاری که انجام می‌دهند

در ساده‌ترین مفهوم، ایمپلنت‌های دندانی از سه قسمت اصلی تشکیل شده‌اند: فیکسچر، اباتمنت و دندان مصنوعی.

فیکسچر

فیکسچر که پست ایمپلنت نیز نامیده می‌شود، یک پیچ کوچک گرد است که داخل استخوان فک جای می‌گیرد تا به عنوان یک ریشه مصنوعی برای دندان عمل کند. از آنجایی که فیکسچر به گونه‌ای طراحی شده است که از نظر عملکرد دقیقا شبیه ریشه‌های دندان‌های طبیعی باشد، به همین دلیل طراحی آن به صورتی است که دقیقا مانند ریشه دندان‌های طبیعی مخروطی شکل به نظر برسد. پست‌های ایمپلنت‌های دندانی از تیتانیوم ساخته می‌شوند که علت آن سازگار بودن این ماده با بدن انسان می‌باشد. در برخی موارد، آنها با هیدروکسی آپاتیت نیز پوشش داده می‌شوند که به پست‌های ایمپلنت‌ها کک می‌کند با استخوان پیرامون خود جوش بخورند.

اباتمنت

اباتمنت یک قطعه متصل کننده کوچک است که بین پست ایمپلنت و قطعه دندان مصنوعی قرار می‌گیرد. یک سمت آن به گونه‌ای طراحی شده است که به داخل پست ایمپلنت پیچ می‌شود، در حالی که سمت دیگر آن برای چسباندن دندان مصنوعی استفاده می‌شود.

روکش یا دندان مصنوعی 

قطعه مصنوعی دندانی ایمپلنت بخش قابل مشاهده آن است که یا روکش، یا بریج دندانی یا پروتز مصنوعی است. روکش های دندانی معمولاً برای جایگزینی یک دندان یا چند دندان از دست رفته که در کنار یکدیگر قرار نگرفته‌اند، استفاده می‌شود، در حالی که بریج‌های دندانی معمولاً برای جایگزینی دو یا چند دندان از دست رفته که مجاور یکدیگر هستند استفاده می‌شود. در نهایت، پروتزهای مصنوعی برای جایگزینی یک یا دو قوس دندانی کامل استفاده می‌شوند. اگر روکش یا بریج کار گذاشته شود، دندانپزشک شما قطعه مصنوعی را با پیچ یا چسب روی اباتمنت متصل خواهد کرد. با این حال، اگر پروتز مصنوعی استفاده شود، ابه احتمال زیاد روی اباتمنت‌ چفت خواهد شد.

انواع ایمپلنت دندانی

انواع مختلفی از ایمپلنت‌های دندانی موجود است که هر کدام ویژگی‌ها و کاربردهای متمایز خود را دارند. در این مقاله، ما بر روی انواعی تمرکز خواهیم کرد که معمولاً در سال 2021 و بعد از آن استفاده می‌شوند.

ایمپلنت اندواستیل یا داخل استخوانی 

این انواع ایمپلنت در حال حاضر رایج‌ترین و مطمئن‌ترین نوع محسوب می‌شوند. ایمپلنتهای اندواستیل یا داخل استخوانی، برای بیشتر افراد مناسبند. رایج‌ترین نوع آن، ایمپلنت پیچی شکل است که امروزه به فراوانی مورد استفاده قرار می‌گیرد و به کمک دریل دندانپزشکی، در داخل استخوان فک فرو می‌رود. سپس استخوان به تدریج رشد کرده و به سطح ایمپلنت جوش می‌خورد و با آن یکپارچه می‌شود.

ایمپلنت‌های اندواستیل تکی کاربردهای زیادی در دندانپزشکی دارند، چه به صورت جداگانه برای پشتیبانی از یک تاج یا در ترکیب با ایمپلنت‌های دیگر برای پشتیبانی از پل دندان مصنوعی ثابت یا دندان مصنوعی متحرک. به دلیل تطبیق پذیری آنها، هزینه کل هر مورد مربوط به ایمپلنت‌های اندواستیل می‌تواند بسیار متفاوت باشد و به عواملی از جمله، تعداد ایمپلنت‌های مورد نیاز، تعداد ایمپلنت‌هایی که در طی یک عمل جراحی قرار می‌گیرند، نیاز یا عدم نیاز به تقویت استخوان یا پیوند و نوع ترمیم نهایی، بستگی دارد.

ایمپلنت روی استخوانی یا ساب پریو استیل

این نوع ایمپلنت‌ها عموما از تیتانیوم ساخته می‌شوند پر کاربردترین و پر استفاده‌ترین نوع ایمپلنت‌ها می‌باشند. این نوع ایمپلنت به جای این که داخل استخوان فرو برود، بر روی استخوان (در زیر لثه) می‌نشیند. در ایمپلنت ساب پریواستیل، یک اسکلت فلزی در زیر لثه قرار داده می‌شود که حاوی یک یا چند میله می‌باشد. پس از جوش خوردن لثه، این پروتز در جای خود ثابت می‌ماند. دندانهای مصنوعی روی پایه‌هایی که از لثه بیرون زده‌اند، متصل می‌شوند.

به طور کلی این روش برای بیمارانی که استخوان فک سالم و مقاومی ندارند و نمی‌توانند یک پیوند استخوانی جدید را انجام دهند، مناسب است. این روش تا حدودی منسوخ شده است، زیرا تهاجمی بوده و مستعد ابتلا به عفونت‌های مکرر است که در اطراف پست‌هایی که از بافت لثه بیرون زده است، ایجاد می‌شود.

مینی ایمپلنت دندان 

مینی ایمپلنت‌های دندانی دارای ساختاری از نوع پیچی مشابه ایمپلنت‌های اندواستیل هستند. این نوع ایمپلنت دندان بر خلاف همتایان ایمپلنت معمولی خود، یک پیچ جامد یک تکه هستند که قطر آن‌ها کمتر از 3 میلی‌متر است و انتهای آن‌ها به شکل گلوله‌ای است که از استخوان فک بیرون زده است. مینی ایمپلنت‌ها به دلیل اندازه کوچکی که دارند.

به دلیل اندازه کوچکتر، مینی ایمپلنت‌های دندانی می‌توانند برای تثبیت دندان مصنوعی تحتانی در بیمارانی که پهنای استخوان محدودی دارند مفید باشد. این به آنها امکان می‌دهد تا به راحتی از پروتزهای دندانی در قسمت پایین فک استفاده کنند.

ایمپلنت‌های دندانی زیرکونیا

از دهه 1960، ایمپلنت‌های ساخته شده از تیتانیوم به استاندارد تبدیل شده‌اند و از میزان موفقیت بلندمدت در حدود 95٪ برخوردار هستند؛ اما ایمپلنت‌های زیرکونیا به دلیل زیست سازگاری، پاسخ بافت نرم و زیبایی ظاهری به عنوان جایگزینی برای ایمپلنت‌های تیتانیوم معمولی از محبوبیت بیشتری برخوردارند.

از آنجایی که این نوع ایمپلنت‌ها هم رنگ دندان هستند، هیچ رنگ تیره‌ای در لثه نمایان نمی‌شود که می‌تواند برای جایگزینی دندان‌های جلویی یک گزینه عالی باشد. از آنجایی که فقط تعداد کمی از پزشکان با جایگذاری این نوع ایملنت آشنا هستند، ایمپلنت‌های زیرکونیا در حال حاضر در مقایسه با ایمپلنت‌های اندواستیل تیتانیوم، هزینه بسیار بالاتری دارند.

ایمپلنت زیگوماتیک 

این نوع ایمپلنت کمترین کاربرد را دارد و عمل آن پیچیده است. تنها در مواردی از این نوع ایمپلنت استفاده می‌شود که استخوان فک کافی برای ایمپلنت داخل استخوانی وجود ندارد. ایمپلنت زیگوماتیک در استخوان گونه، کار گذاشته می‌شود نه استخوان فک.

اکنون که شما در مورد سه نوع ایمپلنت اطلاعاتی به دست آوردید، ممکن است بخواهید در مورد تکنیک‌های ایمپلنت بدانید.

روش‌های مختلف ایمپلنت دندان

بسته به استحکام استخوان فک و وضعیت خاص شما جایگزین‌های ایمپلنتی وجود دارند که می‌توانند به خوبی کار کنند. این انواع مختلف ایمپلنت‌ها ممکن است به جای انواع سنتی ایمپلنت دندان یا در کنار آنها استفاده شوند. انواع متداول روش‌های ایمپلنت دندان عبارتند از:

ایمپلنت‌های دندانی فوری (ایمپلنت یک روزه)

ایمپلنت‌های بارگذاری فوری به شما این امکان را می‌دهند که با مجموعه کاملی از دندان‌ها بدون تاخیری که معمولاً برای بهبودی لازم است، از مطب دندانپزشک خارج شوید. دندان‌هایی که در ابتدا برای شما گذاشته می‌شوند موقتی هستند تا زمانی که ایمپلنت التیام یابد و استخوان سالمی برای پشتیبانی از پروتز دائمی داشته باشید. این می‌تواند راهی عالی برای بازگرداندن لبخند زیبا و فوری باشد.

روش درمانی All-on-4 (5 یا 6)

این روش برای افرادی که بیشتر یا تمام دندان‌های خود را به دلیل پوسیدگی یا بیماری لثه از دست داده‌اند ایده آل است. با استفاده از مجموعه‌ای از دندان‌های موقت که در همان روز روی لثه قرار می گیرند، می‌توان ایمپلنتی بدون پیوند استخوان انجام داد.

ایمپلنت‌های تک دندانی

این روش برای کسانی که یک یا چند دندان از دست رفته دارند عالی است. تنها یک ایمپلنت می‌تواند شکاف را پر کند و ظاهری یکپارچه با عملکردی عالی ایجاد کند.

ایمپلنت‌های چندتایی 

اگر چندین دندان از دست رفته دارید که باعث ایجاد شکاف بزرگ‌تر می‌شود، اما هنوز نیازی به تعویض کل دندان‌ها ندارید، می‌توانید از چندین ایمپلنت فقط در نواحی با شکاف بزرگ استفاده کنید.

ایمپلنت دندان دو مرحله‌ای

این فرآیند معمولی برای انواع ایمپلنت‌های دندانی است که در بالا توضیح داده شد. روز اول شامل یک عمل جراحی برای قرار دادن ایمپلنت در استخوان فک است. چند ماه بعد، یک جراحی جزئی برای چسباندن اباتمنت و دندان (تاج) انجام می‌شود.

ایمپلنت یک مرحله‌ای 

این روش شبیه ایمپلنت‌های دو مرحله‌ای است، اما کلاه ترمیمی ایمپلنت قابل مشاهده است، بنابراین می‌توان اباتمنت و ترمیم موقت را بدون نیاز به جراحی برای نمایان شدن سر (بالای ایمپلنت) وصل کرد.

اندازه‌گیری ایمپلنت‌های دندانی

جایی که ایمپلنت باید در دهان قرار گیرد، اندازه ایمپلنت مورد نیاز را تعیین می‌کند. از آنجایی که دهان هر فرد متفاوت است، فاصله فردی و دسترسی استخوان ممکن است اندازه‌ ایمپلنت‌ها را تعیین کند.

• پلت فرم استاندارد: ایمپلنت‌های دندانی استاندارد کوتاه‌تر و باریک‌تر هستند تا با اندازه دندان‌های جلوی دهان مطابقت داشته باشند. اندازه آنها از 3.5 میلی متر تا 4.2 میلی متر در قطر متغیر است.
• ایمپلنت پهن: قطر این انواع ایمپلنت بین ۴.۵ تا ۶ میلی متر است و معمولا در عقب دهان جایگذاری می‌شوند (به جای دندانهای آسیاب بزرگ).
• مینی ایمپلنت: قطر آن بین ۲ تا ۳.۵ میلی متر است و بیشتر در کسانی استفاده می‌شود که فضای کافی در دهان برای کاشت ایمپلنت معمولی ندارند. همچنین در مواردی که تراکم استخوان فک کافی نیست از مینی ایمپلنت استفاده می‌شود.

عوارض احتمالی جراحی ایمپلنت

افرادی که تحت این روش قرار می‌گیرند ممکن است در حین یا پس از آن دچار عوارض شوند. عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آسیب عصبی که منجر به تغییر حس در ناحیه جراحی می‌شود
• از شدن برش بعد از جراحی
• حرکت ایمپلنت
• قرار گرفتن ایمپلنت در بالای خط لثه
• عفونت ناشی از ایمپلنت

افرادی که حرکت ایمپلنت را تجربه می‌کنند ممکن است نیاز به انجام اقدامات اضافی برای بهبود سلامت استخوان و لثه یا برداشتن یا جایگزینی ایمپلنت داشته باشند.

این موارد که در زیر ذکر شده نشانه‌های ناموفق بودن ایمپلنت است:

• ایمپلنت بیش از حد متحرک است
• چرک یا سایر ترشحات از محل کاشت خارج می‌شود
• درد هنگام ضربه زدن به ایمپلنت
• از دست دادن سریع و پیشرونده استخوان

نگهداری

پس از اینکه فرد تحت عمل جراحی ایمپلنت دندان قرار گرفت، باید به مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم ادامه دهد. دندان‌های مصنوعی مانند دندان های معمولی به مراقبت و نگهداری نیاز دارند.

جراح یا دندانپزشک همچنین برای نظارت بر ایمپلنت‌ها و اطمینان از سلامت دندان‌ها و لثه‌ها، قرار ملاقات بعدی را برنامه‌ریزی می‌کند. مهم است که هر 6 ماه یک بار برای جرم‌گیری و تمیز کردن تخصصی به دندانپزشک مراجعه کنید.

سوالات متداول

هزینه ایمپلنت دندان چقدر است؟ 

هزینه یک ایمپلنت دندان می‌تواند بسته به منطقه‌ای که در آن زندگی می‌کنید و اینکه چه کسی این روش را انجام می‌دهد و نوع روشی که می‌خواهید انجام دهید متفاوت است.

آیا بیمه هزینه ایمپلنت دندان را پرداخت می‌کند؟ 

بیمه دندان معمولاً برای کاشت ایمپلنت دندانی مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. برخی از بیمه‌های دندانی ممکن است به پرداخت قسمت تاج ایمپلنت کمک کنند.

آیا جراحی ایمپلنت دندان دردناک است؟

جراحی ایمپلنت دندان معمولاً با بی‌حسی موضعی انجام می‌شود، بنابراین در حین عمل نباید دردی احساس شود.

چه مراقبت‌هایی پس از کاشت ایمپلنت دندان ضروری است؟

ایمپلنت‌های دندانی خطر ابتلا به بیماری به نام «پری ایمپلنتیت» را دارند که معادل بیماری پریودنتال (لثه) برای دندان‌های طبیعی است. این عارضه به التهاب لثه و استخوان اطراف ایمپلنت اشاره دارد.